پيامبر اکرم صلّى اللّه عليه و آله فرمود:
براى شهادت حسين عليه السلام ، حرارت و گرمايى در دلهاى مؤ منان است که هرگز سرد و خاموش نمى شود.
جامع احاديث الشيعه ، ج 12، ص 556

امام رضا عليه السّلام فرمود:
هر کس که عاشورا، روز مصيبت و اندوه و گريه اش باشد، خداوند روز قيامت را براى او روز
شادى و سرور قرار مى دهد.
لبحارالانوار، ج 44، ص 284

امام رضا عليه السّلام فرمود:
هر کس در مجلسى بنشيند که در آن ، امر (و خطّ و مرام ما) احيا مى شود، دلش در روزى که دلها مى ميرند، نمى ميرد.
بحارالانوار، ج 44، ص 278

امام رضا عليه السّلام فرمود:
گريه کنندگان بايد بر کسى همچون حسين عليه السّلام گريه کنند، چرا که گريستن براى او، گناهان بزرگ را فرو مى ريزد.
بحارالانوار، ج 44، ص 284

امام رضا عليه السّلام به ريّان بن شبيب فرمود:
اگر تو را خوشحال مى کند که در درجات والاى بهشت با ما باشى ، پس در اندوه ما غمگين باش و در شادى ما خوشحال باش .
جامع احاديث الشيعه ، ج 12، ص 549

امام رضا عليه السّلام فرمود:
هرگاه ماه محرّم فرا مى رسيد، پدرم (موسى بن جعفرعليه السّلام ) ديگر خندان ديده نمى شد و غم و افسردگى بر او غلبه مى يافت تا آن که ده روز از محرّم مى گذشت ، روز دهم محرّم که مى شد، آن روز، روز مصيبت و اندوه و گريه پدرم بود.
امالى صدوق ، ص 111

پيامبر اکرم صلّى اللّه عليه و آله فرمود:
فاطمه جان !روز قيامت هر چشمى گريان است ؛ مگر چشمى که در مصيبت و عزاى حسين گريسته باشد، که آن چشم در قيامت خندان است و به نعمتهاى بهشتى مژده داده مى شود.
بحارالانوار، ج 44، ص 293

امام صادق عليه السّلام به جعفربن عفان فرمود:
هيچ کس نيست که درباره حسين عليه السّلام شعرى بسرايد و بگريد و با آن بگرياند مگر آن که خداوند، بهشت را بر او واجب مى کند و او را مى آمرزد.
رجال شيخ طوسى ، ص 289

على عليه السّلام فرمود:
خداوند براى ما، شيعيان و پيروانى برگزيده است که ما را يارى مى کنند، با خوشحالى ما خوشحال مى شوند و در اندوه و غم ما، محزون مى گردند.
غررالحکم ، ج 1، ص 235

حسين بن على عليه السّلام فرمود:
من کُشته اشکم . هيچ مؤ منى مرا ياد نمى کند مگر آنکه (بخاطر مصيبتهايم ) گريه مى کند.
بحارالانوار، ج 44، ص 279

حسين بن على عليه السّلام فرمود:
چشمان هر کس که در مصيبتهاى ما قطره اى اشک بريزد، خداوند او را در بهشت جاى مى دهد.
احقاق الحق ، ج 5، ص 523

امام سجّاد عليه السّلام فرمود:
هر مؤ منى که چشمانش براى کشته شدن حسين بن على عليه السّلام و همراهانش اشکبار شود و اشک بر صورتش جارى گردد، خداوند او را در غرفه هاى بهشتى جاى مى دهد.
ينابيع الموده ، ص 429

امام باقر عليه السّلام فرمود:
اميرالمؤ منين عليه السّلام با دو تن از يارانش از (کربلا) گذر کردند، حضرت ، هنگام عبور از آنجا، چشمهايش اشک آلود شد، سپس فرمود:
اينجا مرکبهايشان بر زمين مى خوابد، اينجا محلّ بارافکندنشان است و اينجا خونهايشان ريخته مى شود، خوشا به حال تو اى خاکى که خون دوستان برروى تو ريخته مى شود!
بحارالانوار، ج 44، ص 258

امام باقر عليه السّلام پس از شنيدن سروده هاى (کميت ) درباره اهل بيت ، گريست و سپس فرمود:
هيچ کس نيست که ما را ياد کند، يا نزد او از ما ياد شود و از چشمانش هر چند به اندازه بال پشه اى اشک آيد، مگر آنکه خداوند برايش در بهشت ، خانه اى بنا کند و آن اشک را حجاب ميان او و آتش دوزخ قرار دهد.
الغدير، ج 2، ص 202

امام صادق عليه السّلام فرمود:
نزد هر کس که از ما (و مظلوميت ما) ياد شود و چشمانش پر از اشک گردد، خداوند چهره اش را بر آتش دوزخ حرام مى کند.
بحارالانوار، ج 44، ص285

التماس دعا...